bwiset

hindi pa nakakalusot ang inimbento kong dokumento sa bwakananginang yearly budget presentation kaya bago ko ituloy ang kwentong medyo nabitin, may isi-share muna akong nakaka-bwiset na experience sa bus.

scenario 1: papasok

medyo tinanghali ako ng gising kahapon kaya inabot ako ng rush hour sa kalsada papasok ng opisina. medyo ma-traffic dahil ginagawa yung extension ng mrt to monumento. ok lang sana dahil air-con naman yung bus. ang kaso lang yung gag*ng lalakeng pasaherong nakaupo sa may unahan ko e hanep maka-recline ng upuan. eh pucha, naiipit na yung paa ko.

hindi na ko nakatiis. kinalabit ko yung lalake, "excuse brod, pakiayos yung upuan mo. naiipit yung tuhod ko eh."

dedma. hindi ata ako narinig.

kinalabit ko ulit. "brod, yung upuan mo pakiayos. ok lang? masakit sa tuhod eh."

lumingon yung timawang pasahero, "di na 'to nababalik eh." sabay balik ng earphone sa tenga niyang malibag.

ay putang-inang nilalang sa mundong ibabaw, biglang umabot sa boiling point ang dugo kong medyo nagsisimula nang mainip sa traffic.

tumayo ako sa upuan at tumapat dun sa gag*ng pasahero.

"pare, yung upuan mo kanina matino yan. ikaw lang ang hinde. naiipit na yung tuhod ko, pwedeng paki-ayos? oa kang maka-recline eh. feeling mo eroplano 'to."

poof!

isa-isang naglitawan ang ulo ng mga usyosero. nagulantang ata. si gag*ng pasahero wala nang nagawa kundi ayusin yung upuan nya.

nag-thank you naman ako bago ako bumalik sa pwesto ko.

yung ibang pasahero pa-simpleng tinanggal din ang pagkaka-recline ng kinauupuan nila. natakot ata.

scenario 2: pauwi

kahapon pa rin nang pauwi na ko galing office, may mga sumakay na pasahero paghinto ng sinasakyan kong bus sa may cubao. yung isa, sa may tabi ko umupo, babae.

pagkaupong-pagkaupo ni ate, naamoy ko kaagad ang kanyang nakapaninindig balahibo at nakangangatal ng lamang halimuyak. alam mo yung tawag sa likidong nasa loob ng tenga? yung parang alaska condensada na sabi ng nanay mo e makukuha mo pag di ka naglinis ng tenga after mong maligo? ganun na ganun yung amoy ni ate. naman...

anak ng lugang masarap ipalaman sa tinapay. buti na lang ordinary bus yung sinasakyan namin. kung nagkataon na air-con yun, malamang na-comatose na 'ko. gusto ko sanang hiritan si ate at itanong kung ano ang pabango nya, kaso naisip ko sayang lang ang laway ko dahil hindi naman sya babango kahit anong pang-aalipusta pa ang gawin ko. at isa pa, nakikiamoy lang ako kaya wala akong karapatang magreklamo.

ayokong tumayo sa bus kaya tiniis ko na lang yung isang oras at kalahating byahe na magkatabi kami. badtrip.

pagdating ko sa bahay, para akong naka-rugby. in short, lutang. kaninang lunch, kinuwento ko sa mga ka-officemate ko yung pamatay na scent ni ate. pagkatapos ng kwento, halos isumpa ako ng mga kasama ko dito. sabi ko parang sony yung amoy ni ate, "like no other."